Pastorët më pyesin shpesh: “Si t’i ndryshojmë kishat tona?” Shumë shërbyes i kanë armiqësuar kishat e tyre në përpjekje për të sjellë ndryshim. Disa prej tyre madje janë pushuar nga puna.
Megjithatë, si barinj, duhet t’i udhëheqim kishat tona drejt ndryshimit, edhe pse një ndryshim i tillë shpesh do të jetë i vështirë. Ja disa sugjerime për mënyrën se si të sillni ndryshim: mësoni, qëndroni, duani.
Mësoni për të sjellë ndryshim
Së pari, idetë tona për kishat tona duhet të vijnë nga Shkrimi. Kjo e bën foltoren mjetin më të fuqishëm për ndryshimin e kishës. Predikimi ekspozues i Shkrimit në mënyrë të rregullt është mënyra se si Fryma e Perëndisë normalisht punon në zemrat njerëzore.
Lutuni që përmes predikimit tuaj Perëndia do ta mësojë kishën se si ka nevojë të ndryshojë. Është e mahnitshme se sa shpesh ne pastorët duam t’i rregullojmë problemet, para se të kemi kaluar kohë të mjaftueshme për t’i qartësuar ato!
Shumë pastorë përpiqen të sjellin ndryshim me forcë në kishën e tyre—shpesh duke e mbrojtur këtë gjë si udhëheqje—kur në fakt duhet të përpiqen ta informojnë kishën. Vëllezër, ne duhet t’i ushqejmë delet, që na janë besuar në kujdesin tonë, dhe jo t`i rrahim ato. Mësojini delet.
Edhe nëse ndryshimi që parashikoni është i drejtë, ju duhet të pyesni nëse është koha e duhur. Të kesh të drejtë nuk është leje për veprim të menjëhershëm dhe kjo më sjell te pika e dytë.
Qëndro për të sjellë ndryshim
Ideja e përkushtimit diku po humbet në vendin e punës dhe në shtëpi. Modeli për brezat e rinj nuk është një shkallë korporate e parafabrikuar, me shtigje të kufizuara kujdesshëm, por përkundrazi është një mozaik i rrjetës mbarëbotërore, me alternativa dhe mundësi, të cilat duket se përhapen në pafundësi. Na është mësuar të vlerësojmë përjetimet e larmishme, duke e konsideruar secilin si diçka që pasuron tjetrin.
Ne pastorët kemi nevojë të paraqesim një model tjetër në kishat tona. Kemi nevojë t’i mësojmë që përkushtimi është i mirë, qoftë ky në martesat dhe familjet tona, ndaj miqve dhe besimit tonë, apo në kishat dhe lagjet tona. Vetëm nën dritën e përkushtimeve të tilla afatgjata (duke mos menduar me muaj, por me dekada) ne mund t’i ndihmojmë kishat tona të gjejnë përparësitë e tyre të duhura.
Si pastor, pushteti juaj më i madh për ta ndihmuar bashkësinë tuaj të ndryshojë nuk vjen nga personaliteti juaj energjik, por përmes viteve të mësimit besnik dhe të duruar. Ndryshimet që nuk ndodhin këtë vit mund të ndodhin vitin që vjen, apo pas dhjetë vjetësh.
Për këtë qëllim, zgjidhini me urtësi betejat tuaja, duke i dhënë përparësi një ndryshimi të nevojshëm më tepër se një tjetri. Cili prej ndryshimeve që nevojiten është më i nevojshmi tani? Cili mund të presë? Në përgjithësi, pastorët kanë nevojë të mësojnë si të mendojnë në një mënyrë të pjekur dhe afatgjatë.
Shërbimi për shumë vite si pastor ndihmon edhe vetë pastorin. Kjo e ruan atë nga përdorimi i një thesi hilesh, duke bërë një gjë për dy apo tre vjet dhe pastaj të bëjë diçka tjetër. Në përgjithësi, sa më gjatë të qëndrojmë, aq më realë na duhet të jemi—dhe kjo është gjë e mirë si për shpirtin tonë ashtu dhe për ata të cilëve u shërbejmë.
Çelësi i ndryshimit është të qëndrosh në një kishë mjaft gjatë sa ta mësosh bashkësinë. Nëse nuk planifikon të qëndrosh, atëherë ki kujdes para se të nisësh diçka, të cilën pastorit pas teje do t’i duhet që ta përfundojë. Mos lejo që bashkësia të ngurtësohet ndaj teje apo ndaj pasuesit tënd, apo madje edhe kundër vetë ndryshimit.
Si student i ri i seminarit teologjik, mora si shembuj të mi tre klerikë anglikanë të Kembrixhit. Të tre kishin shërbesa të predikimeve ekspozuese në vende kyç, të cilat zgjatën për shumë vjet—Richard Sibbes (në Kembrixh dhe Londër për 30 vjet), Charles Simeon (në Kembrixh për më tepër se 50 vjet), dhe John Stott (në Londër për më tepër se 50 vjet). Me anë të hirit të Perëndisë, të tre këta burra ndërtuan kishën, të cilës i shërbyen, dhe përmes besnikërisë së tyre të gjatë ndikuan brezat e ardhshëm të shërbyesve.
Duaj për të sjellë ndryshim
Për të dëshiruar ndryshimet e duhura, për t’i mësuar njerëzit rreth tyre, dhe për të qëndruar mjaft gjatë, duhet të tregoni dashuri. Duhet ta doni Zotin dhe duhet t’i doni edhe njerëzit, që Ai ju ka besuar.
Klementi i Romës tha: “Krishti u përket të përulurve në zemër, dhe jo atyre që e lartësojnë veten mbi tufën e tyre.” Prej dashurisë vjen kujdesi i duruar, i cili herë pas here e kthen bashkësinë te Fjala e Perëndisë.
Jonathan Edwards nuk ishte pastor më pak besnik, për shkak se bashkësia e tij e pushoi nga puna. Disa prej nesh kemi pasur shërbesë pastorale të shkurtër dhe besnike. Por këto nuk janë gjërat që po trajtoj këtu. Me këtë artikull të shkurtër, thjesht jam përpjekur të ngjall disa ide në mendjen tuaj se si ju—përmes mësimit, qëndrimit dhe dashurisë—mund ta udhëhiqni bashkësinë tuaj në një ndryshim biblik.
Mark Dever është pastori kryesor në Kishën Baptiste Capitol Hill në Washington, D. C. dhe president i 9marks. E gjeni në Twitter në @MarkDever.
